Koło od wozu drabiniastego cz. 2
Dla każdego koła rysuję kilka mniejszych elips, pozostając cały czas w tej samej płaszczyźnie. Żeby uwzględnić skrót perspektywiczny przy zmniejszaniu, używam kwadratu – najpierw zmniejszam kwadrat po przekątnych, a następnie wpisuję w niego elipsę.
Osie krótkie pozostają na swoich miejscach, natomiast osie długie dla każdej mniejszej elipsy są coraz bliżej środka płaszczyzny.
Od środków płaszczyzn wyprowadzam linie do 12 punktów zaznaczonych wcześniej na elipsach zewnętrznych. Te linie pomogą narysować ramiona kół.
Od środków płaszczyzn wyprowadzam linie do 12 punktów zaznaczonych wcześniej na elipsach zewnętrznych. Te linie pomogą narysować ramiona kół.
Przesuwanie elipsy w kierunku osi krótkiej = nadawanie grubości.
Dla małych odległości można pominąć skrót perspektywiczny i przesunąć oś długą razem z punktami skrajnymi osi krótkiej o taką samą odległość x.
Przy większych odległościach trzeba uwzględnić skrót perspektywiczny (odcinek położony dalej jest krótszy od tego bliżej, mimo że w rzeczywistości jest to ta sama wielkość). W tym celu można najpierw przesunąć kwadrat opisany na elipsie, prowadząc linie do zbiegów, a następnie wpisać elipsę w ten przesunięty kwadrat.
Przesuwanie elipsy
Przesuwanie elipsy w kierunku osi krótkiej w przypadku elips pionowych i poziomych.
Zasada jest ta sama, co przy elipsach poziomych – w wariancie uproszczonym (bez skrótu perspektywicznego) wystarczy przesunąć każdy punkt elipsy o jednakową wielkość, w wariancie dokładniejszym (ze skrótem perspektywicznym najpierw przesuwamy kwadrat, potem wpisujemy w niego elipsę.
Nadaję kołom grubości, przesuwając elipsy w kierunkach osi krótkich. W tym przypadku odległość przesunięcia jest na tyle mała, że można posłużyć się uproszczeniem, czyli pominąć skrót perspektywiczny. W tym celu wystarczy przesunąć oś długą elipsy o dowolną odległość i przesunąć o tą samą wielkość punkty skrajne elipsy na osi krótkiej. Jeśli jednak koło wydaje się nienaturalnie grube w dalszej połówce, warto odrobinę zmniejszyć jego grubość w tym miejscu, czyli zrobić małą korektę wynikającą ze skrótu perspektywicznego.
Gdybyśmy chcieli od samego początku zachować poprawny skrót perspektywiczny dla dalszych połówek kół, musielibyśmy użyć ponownie kwadratów – najpierw przesunąć kwadraty, potem wpisać w nie elipsy.
W środkach kół powielam, zmniejszam i przesuwam elipsy kilkukrotnie, żeby uzyskać formę piasty. Tam elipsy są na tyle małe, że można zrobić to bardziej intuicyjnie, chociaż warto cały czas pamiętać o zasadach perspektywy.
Przejście od przekroju kwadratowego do przekroju okrągłego
Dobrym przykładem jest kapitel kostkowy – połowa kuli z odciętymi zaokrągleniami z czterech stron.
Szprycha koła od wozu drabiniastego jest strugana w drewnie, więc jej forma jest bardziej organiczna. Przejście między formą prostopadłościanu i walca jest bardziej płynne i mniej geometryczne.
Pomiędzy piastą a zewnętrzną obręczą rysuję 12 szprych dla każdego koła. Ich położenie w przestrzeni wyznaczają narysowane wcześniej linie rozchodzące się promieniście od środka. Trzeba tylko pamiętać, że te linie znajdują się w płaszczyźnie pierwszej elipsy, a szprychy muszą być w środku grubości koła, czyli trochę niżej. Polecam najpierw zamienić linię na płaszczyznę o wysokości równej grubości szprychy i dopiero na niej wykonstruować formę trójwymiarową.
Szprychy mają przekrój kwadratowy/prostokątny przy samej piaście, a okrągły przy zewnętrznej obręczy. To oznacza, że należy uwzględnić formę przejściową pomiędzy formą prostopadłościanu i walca. Są to elementy na tyle małe w tym przypadku, że nie ma potrzeby robić bardzo precyzyjnej konstrukcji, warto uprościć ją do minimum.